روش جدید براي تشخيص احتمال خارج شدن بیماران به کما رفته
برای تعیین اینکه آیا یک بیمار که در حالت اغما است دوباره بیدار خواهد شد يا نه، دانشمندان یک آزمایش جدید ابداع کرده اند که با استفاده از توموگرافی و گسیل پوزیترون (PET) مي توانند به اين سوال پاسخ دهند.
در این مطالعه، محققان با استفاده از PET و fluorode oxyglucose به نشان هايي دست مي يابند که قند چگونه در بافت مغز متمرکز شده است. این روشي براي تعیین فعالیت متابولیک است. با استفاده از این روش، دانشمندان قادر به تمایز بین بخش هاي مختلف مغز از نظر هوشياري خواهند بود. با استفاده از اين روش و مقايسه بين افراد سالم و به کما رفته، دانشکمدان توانستند احتمال بازگشت فرد به کما رفته را مشخص کنند. براي تست اين روش بين ۱۳۱ نفر که دچار اختلال در هوشياري بودند آزمايشاتي به عمل آمد که نتايج حاصل رويکرد جديدي را براي تعيين احتمال بازگشت افراد به کما رفته بدست آمد.
ابتدا اسکن FDG-PET را از يک گروه سالم به عنوان راهنما انجام دادند، محققان پس از تعيين متابولیسم گلوکز در اين افراد آنرا با ميزان متابوليسن با افراد با سطوح پایین تر آگاهی مقایسه کردند. و مشخص شد که نرخ سوخت و ساز در قسمت هاي مختلف مغز بیماران کمتر آگاه، کمتر از کسانی است که هوشيار و سالم بودند. افرادي که هنوز در کما بودند ميزان فعاليت و سوخت و ساز قند در مغز آنها حدود ۳۸ درصد بود. در حالی که شرکت کنندگان با هوشیاری کم در حدود ۵۸ درصد، و افرادي که مي خواستند از خواب یا بیهوشی بیدار شوند اين ميزان تا ۶۳ درصد هم رسيد که برابر با فعاليت عادي مغز فرد سالم است.
محققان ادعا می کنند که این داده ها می تواند کمک به پزشکاني کند که براي تشخيص حداقل آگاهی (زمانی که بیمار برخی از نشانه های هوشياري را نشان می دهد) و احتمال بازگشت فرد با دقت ۸۹ درصد را بدهد. آگاهي از اينکه آيا فرد به کما رفته احتمال بازگشت را دارد و يا خير مي تواند هم براي خانواده افراد با ارزش باشد و هم براي پزشکان براي انجام اعمال پيوند در صورت رضايت اولياء بيمار و برنامه ريزي در اين ضمينه.
گام بعدی این است که به منظور بررسی این یافته ها با افراد ديگري اين روش آزمايش شود و نگاهی بلند مدت را به تغییرات متابولیسم گلوکز در طول زمان بدست آورد.