روش درمان جديد سرطان، هدف قراردادن سلول های سرطاني
شیمی درمانی روش درمان استاندارد سرطان است که البته دراي عوارض جانبی است و فقط سلول های سرطانی را نمي کشد بلکه سلول هاي سالم را نيز از بين مي برد. به منظور کاهش آسیب وارده بر سلول هاي سالم، يک تيم این نوع از درمان باعث یک فرد در حال حاضر توسط بیماری ویران، یک تیم از محققان برزیلی در حال کار بر روي تکنیک جدیدي هستند که انتقال دارو را با دقت بیشتري انجام داده و فقط به سلول هاي بيمار مي رساند، بنابراین سلول های سالم در جريان شيمي درماني درگير نشده و از یورش مواد شیمیایی در امان مي مانند.
دانشمندان توانستند اين تکنیک را که با استفاده از نانوذرات سیلیکا برای حمل کورکومین، داروی سرطان پروستات استفاده کنند. ابتدا سلول هاي تومور را با ذرات فولات که نوعي ویتامین است و به طور طبیعی به سمت سلول های تومور کشیده مي شود پوشش دادند. و بعد کورکومين را به سلول ها رساندند. نتیجه این مطالعه تا کنون کاملا موثر بوده است. در طول تست در شرایط آزمایشگاهی، نانوذرات حدود ۷۰ درصد از سلول های تومور پروستات را کشته در حالی که تنها ۱۰ درصد از سلول های سالم مورد اصابت قرار گرفتند.
متوس بوربا کاردوسو گفت: “با توجه به سوخت و ساز بدن فرد مبتلا، سلول های سرطانی ۲۰۰ برابر گیرنده های فولات بیشتري را در سطح خود دارند نسبت به سلول هاي سالم، به این ترتیب، نانوذرات پوشش داده شده با این ساختار شیمیایی بيشتر به سمت سلولهاي سرطاني کشيده مي شوند تا سلول هاي سالم و اين همان روش مقابله است که کمترين آسيب را به سلول هاي سالم وارد”
استفاده از سیلیس و فولات براي حل اين مشکل استفاده مي شود وقتي که برخی از داروهايی که نامحلول هستند و نبايد در آب قرار گيرند براي انتقال به خون از مایعات بیولوژیک استفاده مي شود. محققان همچنين برای وارد کردن مواد شيميايي درماني در منافذ نانو ذرات سیلیکا در طول شکل گیری از ترکیب سیلیس و فولات استفاده مي کنند. مولکولهای دارویی تمایل به قرار گرفتن بین منافذ یک محیط ثابت دارند و همين راه حل از پراکندگي آنها جلو گيري مي کند.
علاوه بر این، سیلیس چون جامد است، اجازه می دهد تا واکنش مواد درماني را به محل مورد نظر با سهولت انتقال داد.
این پژوهشگران همچنین شاهد سازگاری سنتز مولکول نانوذرات بودند به طوری که آنها میل خاصي به مواد شيميايي دارند و وقتي که اين مواد از محل مورد نظر دورشده و يا خارج مي شوند، در یک روند جاذبه الکترواستاتیک از انجام اين عمل جلوگيري مي کنند. به این ترتیب از جدا شدن داروهاي شيميايي و رسيدن به سلول هاي سالم جلوگيري مي کنند.
البته در اين تحقيقات دانشمندان به موانعي هم برخوردند که از جمله وقتي زمان حضور اين نانوذرات در بدن زياد باشد، باعث مي شود که پروتئین های موجود در خون که در تماس با سیلیس هستند، پوشش سطح انها آسيب ديده و ديگر قادر به شناسایی فولات براي ارتباط نباشند.
برای غلبه بر این مشکل، محققان با تمرکز بر روی نانوذرات با دستکاری سطح مولکولي آنها و دستیابی به توابع چند گانه در همان زمان رسيدند. آنها گمان مي کنند که با درک متقابل بین پروتئین های موجود در خون و سطح نانوذرات، مي توانند به روش جديدي براي تحت تاثیر قرار دادن عملکرد خود جلوگیری شوند. به این ترتیب، نانوذرات ديگر جلوگیری از جایگزین شدن دارو هاي شیمی درمانی مرسوم بدون عوارض جانبی نامطلوب بر روي سلولهاي سرطاني نمي کنند.
جزئیات این پژوهش در مجله لانگمویر منتشر شده است.
منبع: Fapesp