کمک فنرهاي مغناطيسي چگونه عمل مي کنند!
این نوع سیستم تعلیق برای اولین بار در سال ۲۰۰۲ توسط شرکت GM بر روی کادیلاک مدل Seville STS نصب شد. و پس از آن بر روی بسیاری دیگر از خودروها از جمله شورولت و بیوک تعبیه شد. این محصول توسط شرکت آئودی آن هم در مدل R8 و TT در آلمان رونمایی شد.
عاملی که این نوع سیستم تعلیق را از بقیه انواع دیگر متمایز کرده است عدم وجود هر گونه والو های الکترو-مکانیکی میباشد. در عوض سیستم تعلیق مغناطیسی بر اساس سیال مگنتورئولوژیکال (MR) طراحی میشود. این سیال نوعی سیال هوشمند است که به طور مستقیم با معناطیس کار میکند.
سیال MR معمولا مانند روغن است و به وسیله ریز ذرات آهنربا که اندازه آنها در حد میکرومتر است پر می شود. هنگامی که این سیال هوشمند تحت تأثیر میدان مغناطیسی قرار می گیرد، گرانروی سیال بالاتر می رود به طوری که آن را جامد ویسکولاستیک نیز می گویند.
هر سیال MR به طور متوسط دارای ۲۰ تا ۴۰ درصد آهن است، که در روغن معدنی پایه به صورت معلق قرار دارند. همچنین این سیال حامل روغن سینتیک، آب و گلیکول است. در این نوع سیال از ریز ذراتی استفاده می شود که مانع ته نشین شدن دانههای میکرویی آهن می شود.
هنگامی که سیم پیچ اطراف جاذب ارتعاش (کمک فنر) که حاوی سیال MR است به سیستم انرژی وارد نمیکند، سیستم در حالت Off Position قرار می گیرد و ذرات درون سیال هوشمند به طور تصادفی بخش شدهاند و به طور آزادانه می توانند در سرتاسر سیال حرکت کنند. در این حالت عملکرد سیستم دمپر مانند سیستم تعلیق معمولی با سیال سابق است.
هر گاه سیستم در حالت On Position قرار گیرد، میدان مغناطیسی به سیستم اعمال می شود، در واقع به سیال هوشمند داخل دمپر اعمال می شود. با این کار ذرات درون سیال موازی با طول بدنه دمپر مرتب می شوند و مانند ذرات آهن در برابر آهنربا جهت خاصی به خود می گیرند. معمولا جهت گیری ذرات آهن به طور عمود بر جهت حرکت سیال هوشمند است. میزان مقاومت سیال در برابر نیرو یا همان گرانروی بستگی به شدت اعمال میدان مغناطیسی و قدرت آن دارد.
به لطف به کارگیری ECU در اکثر خودروها، حالت های مختلف تعلیق توسط راننده قابل انتخاب است که تعویض بین وضعیت ها در کسری از ثانیه انجام می شود. سنسورها وضعیت جاده و خودرو را پایش می کنند و کنترلر مربوطه، مشخصه های مربوط به دمپر را در هر ثانیه نزدیک به ۱۰۰۰ بار عوض می کند.
به طور مثال خودروی آئودی TT را در نظر بگیرید. راننده می تواند حالت نرمال یا اسپرت را برای سیستم تعلیق خود با فشردن دکمه ای عوض کند. در این حالت دمپر واکنش مناسب با حالت انتخابی را از خود بروز میدهد. در واقع با توجه به انتخاب راننده و تصمیم گیری ECU برای تعیین مشخصه های دمپر، خودرو واکنش لازم را انجام میدهد. استفاده از سیال MR رانندگی پایدارتر و بهتري را برای شما تضمین می کند. در واقع سیستم کنترل پایداری، خودرو را در شرایط های مختلف جوی و جادهای تکمیل می کند. با وجود سیستم رایانهای ECU سیال MR می تواند محدوده وسیعی از نیروهای دمپینگ را تولید کند و پاسخ سریع مناسب را اعمال نماید.
از جمله مزیتهای میدان های مغناطیسی می توان به عدم تأثیر دمای محیط بر روی آن اشاره کرد. محدوده کاری سیال MR بین ۴۰- درجه سانتی گراد تا ۱۰۵ درجه سانتی گراد است.
بزرگترین عیب این سیستم هزینه تمام شده آن است. تا کنون تنها نیم میلیون سیستم تعلیق مگنتورئولوژیکال بر روی خودروهای جهان نصب است. بدون شک به محض رفع شدن مشکل هزینه تمام شده این سیستم، یقیناً از بهترین نوع سیستمهای تعلیق خواهد بود. تا کنون خودروهای Acura MDX، Audi TT، Audi R8، Cadilac DTS، SRX، STS،Chevrolet Corvette، Ferrari 599 GTB و Holden HSV Commodore از این سیستم تعلیق بهره می برند.
در آینده خودرو سازی احتمال می رود که از سیالهای هوشمند در کلاچ خودرو هم استفاده شود که این سیستم در خودروهای ۴WD با فشردن دکمهای کاربرد فراوانی می تواند داشته باشد.