روش جدید بازیافت کامل لاستیک های فرسوده
مشکلی که جوامع بشری امروز با آن به شدت درگیر هستند مسائل زیست محیطی است. این مشکلات به حدی شده که تغییر شرایط آب و هوایی را در برداشته و باعث شده کیفیت زندگی در برخی مناطق بسیار سخت و یا حتی غیر قابل سکونت شود! مشکل آلودگی هوا، گرم شده زمین، آب شدن یخ های قطبی و… همه و همه حاصل استفاده بیشتر از سوخت های فسیلی است که در تمام شئونات زندگی بشر حضور پر رندگی دارد. یکی از این مشکلات که همه ساله بر وخامت اوضاع آن اضافه می شود، لاستیک های فرسوده ای است که به عنوان مثال در استرالیا هر ساله ۴۸ میلیون لاستیک فرسوده دور ریخته می شود. به همین منظور شرکت Green Distillation Technologies (GDT) روش جدیدی برای بازیافت این لاستیک ها بدست آورده که تقریباً تمام اجزاء لاستیک به سوخت دیزل، کربن و استیل تبدیل می شود با کمترین آلودگی زیست محیطی.
امروزه روش های مختلفی برای خلاصی از شر لاستیک های فرسوده وجود دارد که عمده این روش ها مشکلات زیست محیطی حادی را به وجود می آورند از جمله سوزاندن، دفن کردن و یا انبار کردن در محیط های باز که می تواند باعث شیوع عوامل بیماری زایی چون مالاریا شود!
شرکت GDT که از سال ۲۰۰۹ شروع به فعالیت کرده است و پیشگام فن آوری بازیافت است، توانسته روش جدیدی به نام تقطیر تخریبی برای حل مشکل لاستیک های فرسوده ابداع کند. این فرایند که مشابه تولید گاز از مواد عالی در حرارت بالا در یک محیط با اکسیژن کم می باشد می تواند باعث بازیافت لاستیک به نفتگاز، کربن (دوده) و فولاد شود.
بازدهی این روش باعث کاهش ۳۰ درصدی تولید گاز های گلخانه ای می شود که در نوع خود قابل توجه است.
مدیر اجرایی GDT گریک دان می گوید: در حالی که استفاده از این روش بازیافت در حال حاضر تنها در استرالیا انجام می شود و دیگران تنها به تغییر شکل لاستیک ها برای بازیافت بسنده می کنند، باعث می شود که در فرایند گرما دهی بدون اکسیژن هیچ ماده زاعدی بعد از بازیافت حاصل نشود و لاستیک کاملاً تجزیه شده و به موادی که در صنایع دیگر مورد استفاده قرار می گیرند تبدیل شود.
روغن بدست آمده از این فرایند را مهندسان دانشگاه فناوری کویزلند QUT در یک سری آزمایشات دقیق به سوخت دیزل تبدیل کردند و در کمال تعجب دیدند که این سوخت نه تنها آلودگی کمتری برای تولید گازهای گلخانه ای ایجاد می کند بلکه عملکرد موتور را هم بالا می برد.
در حالی که ممکن است این سوال پیش آید که آیا ۳۰ درصد کاهش آلاینده های زیست محیطی به اندازه کافی اهمیت استفاده از چنین روشی را دارد یا خیر؟ باید به این موضوع اشاره کرد که برخی از شهرهای فعلی از جمله پکن، تهران، پاریس و … تا چند سال آینده ممکن است به دلیل آلودگی بیش از حد خالی از سکنه شوند و استفاده از این روش و روش های مشابه می تواند یک قدم به جلو برای تخریب کمتر محیط زیست باشد.
مذاکرات ساخت اولین کارخانه از این نوع در تاسمانی صورت گرفته که در حال حاضر ۹۰۰٫۰۰۰ لاستیک فرسوده در انتظار بازیافت دارد. هرچند که نمونه مشابهی هم در کوئینزلند برنامه ریزی شده.
منبع: QUT