درهم تنیدگی کوانتومی: عشق در مقیاس اتمی!
هنگامی که در مورد عشق و عاشقي صحبت مي کنيم، اغلب نيرويي که دو فرد را به سوي يکديگر مي کشاند به ذهن مي آيد.
چنین نيرويي در جهان اتم ها نيز به لطف یک پدیده عجیب و غریب به نام درهم تنیدگی کوانتومی وجود دارد.
ایده اصلی از درهم تنیدگی کوانتومی بيان مي کند، که دو ذره می توانند از نزدیک و يا حتی اگر از هم جدا شده باشند و در فاصله میلیاردها سال نوری از هم باشند، بر روي يکديگر تاثير بگذارند.
در سال ۱۹۶۴، جان بل فیزیکدان، اين فرضيه را عنوان مي کند، که این تغییرات می تواند بلافاصله رخ دهد، حتی اگر ذرات بسیار دور از هم باشند. نظریه بل به عنوان یک ایده مهم در فیزیک مدرن در نظر گرفته شد، اما به نظر میرسيد برای درک آن زمان بيشتري لازم است.
در رد اين فرضيه، آلبرت اینشتین، ثابت کرده بود که، سرعت نور بالاترين سرعتي است که ميتوان اطلاعات را با آن انتقال داد، در واقع انیشتین، پدیده گره خوردگی را در توصيف اين فرضيه بيان کرد “اقدام شبح وار در فاصله.”
در نیم قرن گذشته، بسیاری از محققان و دانشمندان آزمایش هاي ريادي را با هدف آزمودن نظریه بل اجرا کردند، که البته هيچکدام موفق به اثبات آن فرضيه نشدند. مقامات ناسا مي گويند، براي اثبات چنين فرضيه اي، بايد اقدام به ساخت تجهيزات بسيار دقيق و حساسي شود تا بتوانند، عملکرد مواد را بررسي کرد.
با اين حال در سال گذشته، سه گروه تحقیقاتی مختلف، توانستند، آزمون هايی را براي تحقق نظریه بل انجام دهند. رهبري یکی از این مطالعات انجام شده را کريستر شالم، فیزیکدان موسسه ملی استاندارد و فناوری (NIST) در بولدر، کلرادو بر عهده داشته است.
شالم و همکارانش با استفاده از يک نوار فلزی خاص، دماي آن را آنقدر سرد کردند، تا به صورت ابر رسانا در بيايد و هيچ مقاونت الکتريکي نداشته باشد، سپس با نزديک کردن يک فلز در کسري از ثانيه به اين ابر رسانا و انتقال يک فوتون از يک جفت فوتون به آن و سپس جدا کردن فلز از ابر رسانا، توانستند دريابند، که چه اتفاقي براي آن فوتون جدا شده مي افتد.
نتايج حاصله در مجله بررسی نامههای فیزیکی منتشر شده است که به شدت از نظریه بل حمایت می کند.