تنهایی بزرگترین عامل مرگ زودرس
محققان هشدار می دهند که بسیاری از کشورها در سرتاسر جهان در معرض اپیدمی تنهایی هستند که می تواند روند مرگ و میر را افزایش دهد.
آیا تنهایی یک قاتل خاموش است؟ تا کنون عواملی مانند چاقی و سیگار کشیدن از عوامل مرگ زودرس شناخته می شدند، اما بر اساس مطالعات جدید، اثرات انزوای مزمن اجتماعی ممکن است تهدیدی مشابه باشد که منجر به مرگ زودرس افراد شود.
یک رشته مطالعات در طول سال ها اثرات منفی تنهایی را بر سلامتی افراد نشان می دهد. این تنهایی که با انزوای اجتماعی هم همراه است موجب پایین آمدن کیفیت خواب، التهاب و افزایش عوارض مرتبط با آنها در فرد می شود. در مقاله ای که در سال ۲۰۱۰ منتشر شد، مشخص شد که تاثیر تنهایی بر خطر مرگ زودرس قابل مقایسه با مصرف سیگار و مصرف الکل است.
به نظر می رسد امروزه تنهایی در حال افزایش است. در سال ۲۰۱۰، انجمن بازنشستگان آمریکا، مطالعه ای را با موضوع تنهایی با استفاده از آخرین اطلاعات بدست آمده از سرشماری برای سنجش تنهایی در میان جمعیت بازنشسته ایالات متحده انجام داد. نتایج این مطالعه نشان داد که بیش از یک چهارم ار این جمعیت تنها هستند و به تنهایی زندگی می کنند، بیش از نیمی از این جمعیت غیر مجرد بودند و در مقایسه با سرشماری قبلی، نرخ ازدواج و فرزند آوری در خانواده های این افراد کاهش یافته است.
جولیان هولت لونستاد استاد دانشگاه بریگهام یانگ که این مطالعه را رهبری می کند، گفت: “این روند نشان می دهد که آمریکایی ها کمتر وابسته به اجتماع هستند و احساس تنهایی بیشتری می کنند.”
هولت و تیمش از داده های بدست آمده دو مدل تحلیلی متصور شدند. در نمونه تحلیلی اول آن ها بر روی ۱۴۸ مورد مرگ از بین بیش از ۳۰۰،۰۰۰ مورد دریافتند که افرادی که دارای ارتباطات اجتماعی بیشتری بودند تا ۵۰ درصد کاهش خطر ابتلا به مرگ و میر زودهنگام را داشتند.
در نمونه تحلیلی دیگری که از ۷۰ مطالعۀ مربوط به بیش از ۳،۴ میلیون نفر از مردم آمریکای شمالی، استرالیا، آسیا و اروپا تشکیل شده بود، مشخص شد که تاثیر انزوای اجتماعی، تنهایی و زندگی تنها بیشترین علت مرگ زودهنگام را تشکیل می دهد. آنها همچنین دریافتند که این سه عامل تاثیر قابل توجهی بر خطر مرگ زودرس داشته و با سایر عوامل خطرزا شناخته شده نظیر چاقی همسو هستند یا حتی می توان گفت تاثیر بیشتری دارند.
به گفته محققان، آموزش مهارت های اجتماعی در مدارس و تشویق پزشکان به توجه و مشارکت های اجتماعی به عنوان بخشی از غربالگری منظم پزشکی می تواند یک گام خوب برای پیشرفت جلوگیری از مرگ های زود هنگام باشد. آنها همچنین پیشنهاد می کنند که افراد باید برای بازنشستگی از لحاظ اجتماعی، روحی و مالی آماده شوند و مکان هایی مانند مراکز تفریحی و باغ های محلی که شامل فضاهای اجتماعی برای به اشتراک گذاری و تعامل باشد برای این گونه افراد ایجاد شود.
Holt-Lunstad میگوید: “شواهدی وجود دارد که انزوای اجتماعی و تنهایی به طور قابل توجهی خطر ابتلا به مرگ و میر ناشی از تنهایی را بالا می برند و میزان خطر آن بیشتر از بسیاری از شاخص های پیشرو در سلامت است.” “با افزایش جمعیت پیرامون افراد تنها، می توان شاهد تأثیر آن بر سلامت عمومی این گونه افراد بود.. در واقع، بسیاری از کشورهای جهان در حال حاضر معتقدند که ما در معرض « بیماری تنزل نسل » هستیم. چالشی که ما اکنون با آن مواجه هستیم این است که در مورد آن چه کارهایی می توان انجام داد. “
این پژوهش در کنوانسیون ۱۲۵ ساله انجمن روانشناسی آمریکا ارائه شد.
منبع: انجمن روانشناسی آمریکا