کاهش ضخامت لایه اوزون
در حالی که سوراخ لایه اوزون از سال ۲۰۰۰ کاهش یافته بود، اما تصاویر جدید نشان می دهد پیشرفت آن از سال ۱۹۷۹ تا ۲۰۱۴ به بالاترین میزان آن رسیده است.
پیش بینی می شود از ۲۸۰ میلیون مورد سرطان پوست، حدود ۱٫۶ میلیون مورد آن منجر به مرگ شود ضمن اینکه بیش از ۴۵ میلیون ابتلا به آب مروارید نیز در ایالات متحده ثبت شده است. اینها در کنار افزایش گرمای زمین که منجر به تغییرات شدید آب و هوایی شده و افزایش قابل توجه بلایای طبیعی را در پی دارد همه از کاهش لایه اوزون می باشد که بیشترین علت آن هم استفاده از موادی است که باعث تخریب آن توسط انسان می شود. مطالعات جدید اتحادیه اروپا (EGU) نشان می دهد: گام هایی که با توجه به پروتکل مونترال در ترمیم لایه اوزون برداشته شده ممکن است به علت مصرف مواد شیمیایی خطرناک که به اتمسفر آسیب می رساند از بین برود.
امسال سی امین سال امضای پروتکل مونترال است، توافقنامه بین المللی که استفاده از مواد شیمیایی مانند کلروفلوئوروکربن ها را محدود می کند. استفاده از این مواد باعث می شود لایه اوزون از بین برود، این منطقه قسمتی از استراتوسفر زمین است که ما را از خطرات تابش اشعه ماوراء بنفش خورشید محافظت می کند .
محققان شرکت کننده در این مطالعه بین سالهای ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۴ نمونه های هوای زمین را در تایوان و مالزی جمع آوری کردند و در انگلستان مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند. آنها همچنین به اطلاعاتی که از همان سالها توسط هواپیماهای تجاری جمع آوری شده بود نیز نگاه کردند. نتایج حاصل شده نشان می داد سطح ماده ای به نام dichloromethane به مرز هشدار رسیده است. این ماده می تواند باعث از بین رفتن لایه اوزون شود. بیشترین مورد مصرف این ماده در صنایع توید دارو و محصولات فومیری است.
زمانی که پروتکل مونترال در سال ۱۹۸۷ به تصویب رسید، هنوز مشخص نشده بود که چنین ماده شیمیایی بر لایه اوزون تاثیر دارد، زیرا این مواد بسیار سریع از بین می روند، اما تحقیقات جدید ثابت می کند که این تصور اشتباهی بوده و به نظر می رسد که هوای سرد آسیا می تواند این مواد شیمیایی را به مناطق گرمسیری هدایت کند که در آن هوای گرم به سرعت به استراتوسفر منتقل می شوند. در واقع آلودگی می تواند در حدود ۱۰۰۰ کیلومتر در روز (۶۲۱ مایل) سفر کند، و تنها در چند روز از دریای جنوبی چین به استوا منتقل شود!
در واقع، محققان دریافتند در حالی که دیکلورمتان در سالهای ۱۹۹۰ و اوایل سال ۲۰۰۰ در جو کاهش یافته بود، اکنون ۶۰ درصد بیشتر شده اند. محققان علاوه بر دیکلورمتان، مقدار زیادی از دی کروورتان ۱و۲ – ماده شیمیایی که در تولید PVC استفاده می شود – و باعث کاهش لایه اوزون می شود افزایش یافته است.
انتشار گازهای جدید که محرب لایه اوزون هستند از کشورهای در حال توسعه جایی که صنعتی شدن سریعا در حال افزایش است بیشترین میزان را دارد. برآورده نشان می دهد که چین حدود ۵۰-۶۰ درصد انتشار جهانی دی کلرومتان را به خود اختصاص می دهد که در این راه دیگر کشورهای آسیایی از جمله هند نیز رتبه های بالایی را دارند.
چین بزرگترین تولید کننده PVC در دنیا است.
حدود ۵۰ ماده شیمیایی مختلف که باعث تخریب لایه اوزون می شوند در جو شناسایی شده اند این در خالی است که احتمال شناسایی مواد جدید هم وجود دارد که در پروتکل مونترال جای ندارند. تا به امروز، پنج اصلاحیه در پروتکل کانادا انجام شده است که اخیرین آن در سال ۲۰۱۶ اتفاق افتاد که مصرف هیدروفلوئورو کربن (HFCs) را محدود می کند. این ماده عمدتا به عنوان جایگزینی برای کلروفلوئوروکربن ها استفاده می شده است.
جزئیات و نتایج این مطالعه در مجله اتمسفر شیمی و فیزیک منتشر شده است.
منبع: اتحادیه علوم زمین اروپا