سیاره نابود کننده دایناسورها، داروی درمان سرطان را به زمین آورد!
ایریدیم، یک فلز نادر است که به وسیله شهاب سنگ به زمین رسیده است، جالب است بدانید که همین فلز نادر امروزه به عنوان کشنده موثر سلول های سرطانی شناخته شده است!
بیش از ۶۵ میلیون سال پیش، یک شهاب سنگ با قطر حدود ۱۰ کیلومتر به زمین برخورد کرد و باعث شد که نسل دایناسورها از بین برود. اما نکته عجیب اینجاست که، میراث این سنگ فضای بزرگ، داروی درمان سرطان بوده است. (الله اکبر که هیچ کار خدا بی حکمت نیست). دانشمندان کشور های انگلیس و چین به این نتیجه رسیده اند که ایریدیم – فلز نادری که توسط سیارک به زمین منتقل شده – می تواند سلولو های سرطانی را بدون آسیب رساندن به سلول های سالم از بین ببرد.
دانشمندان دانشگاه ووریک در انگلستان و دانشگاه Sun Yat-Sen در چین برای این کار از تکنیک های مبتنی بر لیزر به عنوان راهی برای درمان سلول های سرطانی استفاده کرده اند. در این روش با هدف قرار دادن تومور ها با دقتی بسیار بالا و استفاده از ایریدیوم توانستند سلولو های سرطانی را به راحتی از بین ببرند.
روش کار به این گونه است که، ابتدا ترکیبی از ایریدیم و یک ماده آلی را تولید می کنند، سپس این ترکیب را به تومور سرطانی تزریق می کنند. هنگامی که نور لیزر قرمز بر تومور تابیده می شود، ترکیب ایریدیم و ماده آلی فعال شده، اکسیژن درون تومور را تبدیل به اکسیژن آزاد می کند، در این حالت اکسیژن آزاد به شکل سمی در آمده که سلول های سرطانی را از داخل به طور موثری از بین می برد.
نتایج حاصله نشان می دهد که این ترکیب با نفوذ موثر خود در تمام لایه های تومور باعث از بین رفتن کامل تومور می شود. ضمن اینکه زمانی که محققان، ترکیب ایریدیم را بر روی یک لایه ای از بافت غیر سرطانی آزمایش کردند، هیچ تأثیری بر روی سلولو های سالم ایجاد نکرد، به این معنی که به نظر می رسد این روش درمان بسیار هدفمند است و هیچ آسیبی به سلول های سالم وارد نمی کند.
پیتر سدلر، نویسنده اصلی این مطالعه می گوید: “پلاتین فلز گرانبهایی است که در حال حاضر در بیش از ۵۰ درصد از شیمی درمانی های سرطان استفاده می شود.” ” اما پتانسیل فلزات گرانبهای دیگری مانند ایریدیوم برای تهیه داروهای هدفمند جدید که به طور کاملا جدید به سلول های سرطانی حمله می کنند باعث می شود که مقاومتی در مبارزه با سلول های سرطانی از طرف سلول های سالم ایجاد نشود ضمن اینکه این دارو ها کمترین عوارض را ایجاد می کنند.
این تحقیق در مجله Angewandte Chemie منتشر شد.
منبع: دانشگاه وارویک